İşte operasyon!
Haftalardır konuşuyoruz. Gezi Parkı üzerinden başlayan olaylar,
gelişmeler sıradan ve tesadüfi olmanın çok ötesinde Türkiye’ye yönelik
bir operasyonun başlangıcı olarak görülmeli.
Hani nerede
operasyon diyenler, önceki gün The Times gazetesinde yayınlanan ve
altında kimi ünlü isimlerin imzasının bulunduğu mektuba/ilana bakabilir.
Acaba bir operasyon daha nasıl ve hangi
araçlarla ilan edilebilir.
Üstüne bir de Ertuğrul Özkök’ün uluslararası
sistemi arkasına almış
olmanın rahatlığı ile
söyledikleri eklenince herhalde tablo daha da
netleşiyor.
Türkiye’nin son on yılına damga vuran iktidarın
ortaya çıkışı, kurgusu ve uluslararası sistem içindeki yeri, özellikle
son beş yılda ortaya çıkan bağımsız adımlar ve hamlelerle bambaşka bir
yöne evrilmeye başladı.
Dün Başbakan Tayyip Erdoğan ve iktidarına geniş
krediler açan, olumlu bakan belli merkezler, bugün onun bölgesel bir güç
olan Türkiye’nin başında yoluna devam etmesine açıkça itiraz ediyorlar.
Bağımsız hareket eden ve öngörülemez bir Türkiye’nin kabusları olduğu
çok açık.
Elbette operasyonun kapsamı sadece bizimle sınırlı
değil. İşte Mısır.
Seçilmiş meşru liderine haftalardır kimse ulaşamıyor.
Dünyanın umurunda değil.
Darbe yapılıyor, kimsenin ağzından
‘Bu bir
darbedir ve gayrı meşrudur’
sözünü duyamıyoruz.
Sadece ve sadece Türkiye
son derece açık ve net bir tavırla darbeye karşı duruşunu başından
itibaren sürdürüyor.
***
Mısır örneği gösterdi ki,
Batı’da İslam ve demokrasi bağlamındaki tartışmalar, zaman içinde bir
şekilde
‘din’in hayatın içinde zayıflayıp kenarda kalacağı üzerine bina
edilmiş.
Daha fazla demokrasi ve özgürlük, eninde sonunda İslam’ı devre
dışı bırakır düşüncesinde olanlar, uğradıkları hayal kırıklığının
acısını sadece Mısır’da değil, Türkiye üzerinden de ifade etmeye
başladılar.
Demokrasi ve elbette onun olmazsa olmazı olan
seçim/sandık devam ettiği sürece Müslümanları tasfiye edemeyeceğini
gören bu anlayış, şimdi gayrı meşru girişimlerini farklı operasyonlar
üzerinden sürdürmenin yollarını arıyorlar. Gezi de budur, Kahire’deki
darbe de. Tunus’taki suikastın da bu parantezin dışında olduğunu
düşünemeyiz.
Geçen hafta şunu yazmıştım: ‘Burada giderek
sertleşen ve ‘demokrasi eğer Müslümanları öne çıkaracaksa, onları
indirmek için yapılacak hamleler meşrudur’ noktasına gelen söylemin ayak
seslerini Türkiye’de de duymaya başlıyoruz. Gezi operasyonunda giderek
öne çıkan ve kendisini ‘beyaz’ olarak tarif eden kesimin, bu söylemin
inşasında rolü olduğunu gözden kaçırmamak gerekiyor.’ (Star, 18 Temmuz
2013)
***
Kimilerinin tam aksine, altında ünlü isimlerin
imzası bulunan mektubu, onun arkasındaki güç odaklarını ve yapmak
istediklerini çok ciddiye alıyorum. Türkiye’ye aba altına gizlemeksizin
sopa gösterenler, Gezi operasyonunda istedikleri sonucu alamasalar bile,
bu yolda yürümeye devam edecekler.
Karşımızda uluslararası
ölçekte karşılığı bulunan, bizde belli bir sermaye gurubu eliyle
desteklenip ‘beyaz’ bir tonda şekillendirilen bir büyük operasyon var.
Kimin öldüğü, kimin yaralandığı, kimin ne kaybettiği umurlarında bile
değil. Sokakta akan her damla kan, onların önüne yeni manevra alanları
açıyor.
Türkiye’ye Nuremberg Toplanması hatırlatmasında
bulunup, ardından uluslararası mahkemelerle tehdit eden güç karşısında
bu kadar rahat olmak, bu denli hafife almak gerçekten hayra alamet
değil.
En hazin olan da şu.
Kendi zayıflıklarını vicdan olarak
pazarlayan
kimi soytarıların veya ortada durmayı sağduyu
diye satan
zavallıların çoğu, Gezi kepazeliğini
organize eden güçlerin kendilerini
nasıl
kullandığının ve yeri geldiğinde nasıl çöpe
gideceklerinin
farkında bile değiller.
27 Temmuz 2013 Cumartesi
Nasuhi GÜNGÖR
