Tek umutları hükümeti zorbalaştırmak. Globalleşen dünyada, demokrasiler de ancak global bir destek, onay, hayırhah bir tutum ya da en kötüsünden tarafsız bir tutumla çevrelendikleri takdirde rahatça gelişip derinleşebiliyor. Aksi durumda, yani düşmanca bir tutumla sarmalanmış, tecrit edilmiş bir demokrasinin işi gerçekten çok zor. Bunu söylerken sadece global dünyanın siyaset sınıfını kastetmiyorum; aynı zamanda ve daha önemli olarak dünya kamuoyunu kastediyorum. Zaten artık iç ve dış kamuoyunun arasındaki sınırların kalktığı; istikrarlı bir iktidar için hükümetlerin sadece iç kamuoyunda değil, dünya kamuoyunda da meşruiyet aramaları gereken bir çağdayız. Artık ne sandık ne de darbe umudu olmayanlar da bu gerçeği çok iyi bildikleri için, geriye kalan son silahlarını çektiler. Epey bir süredir, var güçleriyle dünya kamuoyunun AK Parti hükümetine karşı cephe alması, iktidarın uluslararası tecride sürüklenmesi için yoğun bir çaba içindeler. Bunu başarabilmelerinin tek yolu ise hükümeti zorbalaştırmak... Gerek haftalardır propagandası yapılan "Ekim ayaklanması"nın, gerekse Silivri'yi meydan savaşına çevirme planlarının arka planında bu umut var. Eski düzeni geri getirme sevdasında olanlar hükümetin hata yapmasının pususuna yatmış durumdalar. Hükümet telaşlanacak, saldıracak, zorbalaşacak, haksız zemine düşecek ve biraz daha tecrit olacak... AK Parti hükümetinin bu planı görmediğini düşünemeyiz. Ne var ki, Silivri'deki karar duruşmasına girişin yasaklanması, plan görülse bile yeteri kadar ciddiye alınmadığını gösteriyor. Yarınki (size göre bugünkü) tabloyu görür gibiyim... Bir yanda Silivri'ye varmak için her yolu denemeye kararlı militan CHP'liler ve İşçi Partililer... (Ulusal kanal spikerinin Gezi olayları sırasında ağzından kaçırdığı gibi) günün, çok sayıda yaralı hatta mümkünse "ünlü" yaralı, hatta ölümle kapanmasından daha fazla hiçbir şey istemiyorlar... Öbür yanda ise, Silivri'de kuş uçurtmamaya kararlı, alınan kararın uygulanmasında en ufak bir zaaf yaşanmasına tahammülü olmayan, tahkimatını kurmuş, bütün yolları kesmiş, bütün çıkışları kapatmış güvenlik güçleri... Bunun sonucu, mutlak çatışma, mutlak şiddettir... Silivri'de değil ama şehrin her yerinde sokak gösterileri, çatışmalardır... Demokrasi düşmanlarına haklı zemin kazandırmak Diyeceksiniz ki bu grupların Silivri'ye gitmelerine izin verilse aynı çatışmalar orada olacaktı. Hem salonda olay çıkaracak, karga tulumba dışarı atılmanın, hatta birkaç yumruk yemenin "başarısını" yaşayacak hem de dışarıda polisle, jandarmayla çatışacak, barikatları yıkmaya çalışacak, yine "mümkün olduğu kadar çok" yaralı vermeye uğraşacaklardı. Ve yine bu olayları iç ve dış kamuoyunda hükümetin "zorbalaşmasının" delili olarak kullanacaklardı. Doğrudur; amaçları hükümeti şiddet ortamına çekmek olanlar, aynı şeyi Silivri'de yapacaklardı. Ama o zaman haksız zeminde olanlar onlar olacaktı. Kendilerine tanınan yargılamayı izleme hakkını kötüye kullanan, duruşmayı engelleyen, bağımsız yargıyı baskı altına alan şiddet taraftarı bir kitle durumuna düşeceklerdi. Bugün ise demokratik bir hakkı, Silivri sanıklarının açık yargılanma hakkını savunmak üzere sokaklara dökülmüş ama "zorbalaşan iktidarın" şiddetiyle karşılaşmış mağduru oynayacaklar. Ve hiç şüpheniz olmasın ki, bu tabloyu yurtdışında bol bol pazarlayacaklar. Hükümet Silivri'de "zaaf içinde bir iktidar" görüntüsü vermemek için, "testi kırılmadan" tedbir alma yolunu seçti. Ama bu onun bir başka zaafa düşmesine yol açtı: Açık yargılanma hakkını ihlal etmiş bir hükümet durumuna düştü. Demokrasi düşmanlarına haklı zemin kazandırdı. Güçlü iktidar, demokratik hakların kullanılmasını engellemeden ama düzeni sağlamakta ve yasa dışına çıkanları durdurmakta en küçük bir zaaf göstermeyen iktidardır. Marifet bu ikisini birlikte gerçekleştirmektir. Gülay GÖKTÜRK 05 Ağustos 2013 Pazartesi

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

4 Ağustos 2013 Pazar

Meydanlar dönüştürüyor halkın oylarıyla seçilmiş iktidar geri gelinceye

Meydanlar dönüştürüyor…

Bir ayı aşkın süredir Mısır'da, halkın özgür iradesiyle seçilmiş iktidara karşı yapılan askeri darbeyi protesto etmek için ölümlü ve yaralanmalı gösteriler devam ediyor. Göstericilerde 'halkın oylarıyla seçilmiş iktidar geri gelinceye' kadar devam edeceklerine dair bir kararlılık var.

Tunus'ta başlayan değişim dalgası Mısır ve Yemen'i etkilemiş, Libya'da Batılıların askeri müdahalesiyle başarıya ulaşmıştı. Dalga Bahreyn sahillerine vurduğunda değişim talepleri 'güvenliği tehdit ediyor' gerekçesiyle bu kez askeri müdahaleyle bastırıldı.

İslam dünyasının değişim tarihi yazıldığında Bahreyn bir kırılma anı olarak ifade edilecek. Bu olay Sünni dünyanın özgürlük taleplerinin meşru, Şiilerinkinin gayrimeşru olarak algılanmasına neden oldu.

Bahreyn'de çoğunluğun taleplerinin askeri müdahaleyle bastırılması en çok Suriye'yi etkilemiştir. Suriye'de ki gelişmeler halkın meşru taleplerinin karşılanmasından çok etnik, mezhebi çatışmalara, bölgesel ve küresel aktörlerin güç gösterisine dönüşmüş. Bunun sonucu olarak iki yıldır devam eden iç savaşta birçok şehir yıkıldı. 100 binden fazla insan öldü ve yüzbinlerce insan evini terk etmek zorunda kaldı. Barış hemen kurulmazsa kin ve nefret derinleşerek yaygınlaşacaktır.

Mısır'da Tahrir meydanında 25 Ocak 2011'de başlayan, 30 yıllık Hüsnü Mübarek rejiminin yıkılmasına neden olan ve Orta Doğu'yu derinden etkileyen olaylar siyasi literatüre 'Tahrir Devrimi' olarak geçmişti.

31 Haziran 2013'de Cumhurbaşkanı Muhammed Mursi'ye verilen askeri muhtıraya destek olmak amacıyla devrim yapmış(!) güçlerin bir kısmı tekrar Tahrir'de toplandılar. Böylece Tahrir devriminin sonucu halkın iradesiyle sandıkta ortaya çıkan irade, yine Tahrir'de gasp ediliyordu.

Bu kez Tahrir göstericileri siyasal tarihte 'darbe davetkârları ve destekçileri' olarak yerlerini alacaklar.

Tahrir meydanında öldürülmeye çalışılan ruh bu kez Rabiatul Adeviyye'de ortaya çıktı. Bu ruh Tahrir'den daha eğitici ve daha dönüştürücü oluyor.

21. Yüzyıl hız yüzyılıdır. Yeni milenyumun başlangıcında hiç kimse bu kadar hızlı altüst oluşu tahmin edemiyordu.

2000'de Sarajevo'ya yaptığım bir ziyarette merhum bilge lider Alija İzetbegoviç'le İslam dünyasının sorunları üzerine konuşma fırsatı bulmuştum.

Alija, İslam dünyasında iktidarların bir zümre veya inanç grubundan oluştuğunu, düşüncelerin baskılandığını, uygulanan eğitim sistemlerinden özgüven sahibi ve ahlaklı insanlar yetişmediğini; daha çok tebaa ve tabi ruhlu insanlar yetiştiğini, bunun da sistem kurucularının işine yaradığını anlatmıştı. 'İdare etmek değil idare edilmek için eğitilen kuşaklar İslam'ın ilerlemesini sağlayamazlar. İslam toplumunun cesur ve isyankâr ruhlara ihtiyaç var' diyordu. Ayrıca; İslam dünyasında genç ve dinamik bir nüfusun varlığından, anlattığı gerekçelerden dolayı negatif bir enerjiye sahip olduğundan ve birbirini engellemekte yarıştığından bahsetmiş, 'Negatif enerji bir gün (ki bu çok yakın bir zamanda olacaktır) pozitif enerjiye dönüştüğünde İslam dünyasının tarih sahnesine çıkışı engellenemez' demişti.

Alija'nın bahsettiği devir başladı. Toplumları üniversiteler dönüştürmüyor, meydanlar dönüştürüyor artık. Meydanların her biri bir üniversite.

Saygı, sevgi, paylaşma, dayanışma, fedakârlık, kolektif davranma, özeleştiri, birbirini anlama, farklı düşüncelere tahammül ve kendini ifade etme artık meydanlarda öğreniliyor. Sınırları aşan bir sorumluluk duygusu gelişiyor.

Batıda meydanlarda bedel ödenerek kazanılan özgürlük mücadelesi bu kez İslam dünyasında veriliyor.

İnsanlık vicdanının sesi Rabiatul Adeviyye'de karşılık buluyor. Adeviyye meydanı sadece Mısırlıları eğitmiyor, İslam dünyasını ve batılıları da eğitiyor.

Genç ve dinamik nüfusa sahip İslam dünyası bu siyasi kaostan çıkacak; yeniden tarih sahnesinde yerini alacaktır.

Bugün bunun doğum sancıları çekiliyor.

Ramazan Bayramınız'ı tebrik ediyor, insanlığa esenlik ve barış getirmesini diliyorum. 

04 08 2013 pazar

SÜLEYMAN GÜNDÜZ

 

  • 02 AĞUSTOS 2013

    Göklerin en yakın avlusu: Kudüs

  • 28 TEMMUZ 2013

    Tuz kokarsa…

  • 26 TEMMUZ 2013

    Bölgede acilen barışa ihtiyaç var…

  • 21 TEMMUZ 2013

    Gazze'yi zor günler bekliyor…

  • 19 TEMMUZ 2013

    Orta Doğu'da yeni saflar oluşuyor

  • 14 TEMMUZ 2013

    Ramazan ayını bayram gibi karşılamak...

  • 12 TEMMUZ 2013

    Srebrenica'da isimsiz mezar taşları…

  • 07 TEMMUZ 2013

    Büyüsünü kaybeden AB'nin yeni üyesi Hırvatistan…

  • 05 TEMMUZ 2013

    Mısır darbesi, bir turnusol kâğıdıdır…

  • 30 HAZİRAN 2013

    Dar kapı…
Gönderen
Bugün Anadolu tecrübesinin yerine aynı cemaat, kulüp ve kasttan olma anlayışı egemen kılınmıştır. 28 07 2013 pazar Tuz kokarsa… Her yıl Ramazan ayında iç gündemin tartışmaları genelde dini konularda yapılmaktaydı. Bu yıl bir olay istisna dini tartışmalar gündem oluşturmadı. Bir kısım dini sorulara verilen cevaplar da magazinsel bir tarzda ele alındı. Bunlar da 'oruçlu denize girilir mi ve sakız çiğnenir mi' tarzındaydı. Gündem oluşturan esas tartışma sahurun vaktiyle ilgiliydi. Bir ilahiyatçıya göre Diyanet sahuru erken sonlandırmakta ve insanlar birkaç saat uzun oruç tutmaktaydı. Üzülerek gördük ki, kuruma yönelik eleştiri olduğundan tahammül edilir bir düzeyde karşılanmadı. İddia sahibine yönelik televizyon programını sabote etmek olmak üzere olumsuz davranışlar sergilendi. Oysa bundan önce ilahiyatçılar arasında daha karmaşık ve gelenekselleşmiş uygulamalara yönelik eleştirilere gerekli müdahale yapılmamıştı. Son yıllarda toplumda tahammül kültürünün zayıflamakta olduğunu görmekteyiz. Bir kişinin kendisine göre doğru ama başkasına göre yanlış algılanan bir konu üzerinde kişinin olayı açıklamasına bakılmadan veya gerekçesini dinlemeden hemen karşıt bir kampanya ile linç tavrı devreye girmektedir. Anlaşılan odur ki insanlar artık birbirlerini dinlemiyor, herkes duymak istediği sese kulak kesiliyor. Herkes karşısındakini anlama ve ikna etme gayretinden çok boyun eğdirme ve ötekileştirme yarışı içinde. Oysa Anadolu kültürü farklı inançların, kültürlerin, etnik yapıların ve dillerin bir arada yaşama temelinde oluşmuştu. Bugün Anadolu tecrübesinin yerine aynı cemaat, kulüp ve kasttan olma anlayışı egemen kılınmıştır. Bu durum ortamda sahici davranışları azaltmış, bunun yerine yapay ve ikiyüzlülüğü artırmıştır. Gelişen olaylar üzerine yapılan 'olaylar bazılarının maskesini düşürmüştür' yorumları geldiğimiz noktayı dramatik biçimde açıklamaktadır. Merak ediyorum; nasıl bir davranış içindeyiz ki karşımızdaki insan bizim yanımızda gerçek kimliğini maskeleme gereği duyuyor. Bu durum bizim tutumumuzdan mı kaynaklanıyor yoksa karşımızdakinin kişilik zaafı mı? Hangisi daha baskın? İnandığımız din ve yaşadığımız coğrafyada ki kültür, insanların birbirlerinin yüzüne hakaret ve küfrün dışında, edep dairesi içinde her şeyi söyleyebilme cesareti sağlıyordu. Birlikte yaşamanın getirdiği bir hukuk vardı. Bir yerde çok yüzlü veya maskeli türler türemiş ise orada arızalı bir durum vardır. Bu arızalı durumun giderilmesi; itaatkâr, tabi ve tebaa insanların yetişmesiyle değil, kimlikli, kişilikli, haksızlık karşısında tavır alan, sorgulayan, eleştiren, iyiliği teşvik eden ve kötülükten sakındıran insanların yetiştirilmesiyle mümkündür. Öyle bir an içinde yaşıyoruz ki iyilik, doğruluk ve dürüstlük haber değeri taşımaya başladı. Oysa iyilik, doğruluk ve dürüstlük insan olmak, insan kalmanın gereğidir. Yalnızlaşmanın ve içe kapanmanın arttığı, örnek insan veya rol modellerin azaldığı bir dünyaya evirildik. Dini sorunlarımızı çözmek ve anlayışlarımızı zenginleştirmek için atanan insanlar kötülüğü, fesadı ve fitneyi çoğaltıyorlarsa artık tuz kokmuştur. İslam'ın iki şartı vardır: birincisi iman etmek, ikincisi iyilik yapmaktır. Görevimiz iyilik yapmak, iyiliği teşvik etmek ve kötülüğü önlemektir. Bugün başkalarının kötülüklerini anlatarak, iyiliği yaygınlaştırmaktan çok kötülüğe meşruiyet kazandırıyoruz. Hz Peygamberimiz (sav) 'Bir kul, bu dünyada başka bir kulun ayıbını örterse, kıyamet gününde Allah da onun ayıbını örter' diye buyurdu. Hz. Mevlana şöyle der: 'Cömertlik ve yardım etmede akarsu gibi ol Şefkat ve merhamette güneş gibi ol Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol Tevazu ve alçakgönüllülükte toprak gibi ol Hoşgörürlükte deniz gibi ol Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol.' Alija der ki: Dünyanın bütün büyük dinleri şu basit hakikati öğretmeye çalışır ve hakikatler basittir. Sana yapılmasını istemediğin şeyi başkasına yapma. Ya da öyle hareket et ki, davranışların herkes için geçerli olsun; ne sana göre değişsin ne de başkalarına göre… SÜLEYMAN GÜNDÜZ 28 07 2013